Displaying: 1-2 of 2 documents

0.014 sec

1. Proceedings of the International Association for Business and Society: 2005
Sefa Hayibor Salience of Organizational Values as a Determinant of Value Projection and the Accuracy of Assessments of the Values of Superiors: Some Preliminary Evidence
abstract | view |  rights & permissions
This paper employs data from a sample of the CEOs and top managers of seventy-nine U.S. companies and non-profit organizations to test hypotheses concerning the effects of the salience of organizational values on the accuracy of top managers’ perceptions of their CEOs’ values and their propensities to project their own values onto their CEOs. Results provide evidence that the salience of organizational values is positively related to both accuracy in subordinates’ perceptions of their superiors’ values and projection of the subordinates’ values onto their superiors. This initially counterintuitive result is explained with reference to contemporary views of projection as a heuristic rather than as a non-normative bias that results in the cognitive distortion of reality.
2. Proceedings of the XXIII World Congress of Philosophy: Volume > 12
Σταυρούλα Νικολή Σύνδεση του ηθικού προβληματισμού με τα πράγματα καθαυτά: (a priori και a posteriori έννοιες στην ηθική φιλοσοφία του Καντ)
abstract | view |  rights & permissions
Παρουσιάζεται η βασική θέση της ηθικής φιλοσοφίας του Καντ πως η καθαρή βούληση δεν είναι δυνατόν να κυριαρχείται από συγκεκριμένες ηθικές αρχές, οι οποίες μας υποχρεώνουν τι πρέπει να πράττουμε. Αντίθετα, είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε κάποιες αρχές ηθικές, με βασική προϋπόθεση τη συνέπειά μας προς αυτές. Η έλλειψη συνέπειας σε τέτοιες αρχές οδηγεί σε έλλειψη επικοινωνίας απέναντι στους άλλους, ενώ καθιστά προβληματική και την ουσία της ελευθερίας μας. Έτσι, οφείλουμε να πράττουμε με τέτοιο τρόπο ώστε η ρυθμιστική αρχή της βούλησής να μπορεί να καταστεί «καθολικός νόμος». Κατόπιν, συνδέοντας την ηθική φιλοσοφία με την έννοια του πράγματος καθαυτό, αναλύεται ο τρόπος που οι ηθικές αρχές, μη συναγόμενες a posteriori, τίθενται a priori γιατί αναφέρονται όχι στο γιατί γίνεται κάτι αλλά σε οτιδήποτε πρέπει να γίνει. Καταλήγοντας, όπως ο Καντ διαχώριζε φαινόμενα και πράγματα καθαυτά, όπου τα πρώτα καθορίζονται από την εμπειρία, ενώ τα δεύτερα από την a priori γνώση, έτσι και στην ηθική του διδασκαλία αποδέχεται την ύπαρξη a priori αρχών, οι οποίες δύνανται να καθορίζουν τη ζωή του ανθρώπου, να οδηγούν στο τι δέον γενέσθαι, δέχεται το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι αυτές οι αρχές δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν και να καθοδηγήσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, αν δεν επικυρωθούν μέσω της εμπειρίας.