Volume 13, 2018
Existential Philosophy
Παναγιώτα Ξηρογιάννη
Pages 129-133
Η ηθική του επαναστάτη
Οι Δίκαιοι του Καμύ και Οι Δαιμονισμένοι του Ντοστογιέφσκι
Το έργο Οι Δίκαιοι (1949) αφορά στο τρομοκρατικό χτύπημα στην Τσαρική Ρωσία του 1905, την εποχή πριν από τη Ρωσική επανάσταση του 1917, που κατέληξε σε φιλελευθεροποίηση του αυταρχικού καθεστώτος. «Οργάνωση μάχης» ονομαζόταν το ένοπλο τμήμα του σοσιαλεπαναστατικού κόμματος (Εσέροι), το οποίο αποφάσισε την εκτέλεση του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι Αλεξάντροβιτς, διοικητή της Μόσχας και θείου του Τσάρου Νικολάου Β΄. Την εκτέλεσή του πραγματοποίησε ο Ιβάν Καλλιάγιεφ, μέλος της οργανώσεως. Ωστόσο είναι γεγονός ότι είναι δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ του ταξικού εχθρού και του ανθρώπου ως μοναδικής και ανεπανάληπτης ύπαρξης. Ο Καλλιάγιεφ, ο κεντρικός ήρωας των Δικαίων, λόγω της αγάπης του προς τη ζωή γίνεται επαναστάτης και η επανάσταση αποτελεί γι’αυτόν την πράξη που δίνει ευκαιρία στη ζωή, στη διαφορετικότητα, στην ελευθερία της γνώμης. Στο σημείο αυτό διαφαίνεται η συνάφεια του στοχασμού των δύο φιλοσόφων Καμύ και Ντοστογιέφσκι περί της ανθρώπινης ουσίας αλλά και η υπαρξιακή τους αγωνία.